نویسنده: دکتر فرزاد مریخ بیات
6 تا از مهم‌ترین" علائم پوکی‌استخوان لگن "وراهکار درمان وپیشگیری
علائم پوکی‌استخوان لگن چیست؟ پوکی در استخوان یا اُستئوپروز (به انگلیسی: Osteoporosis) به دلیل کاهش چگالی و تراکم استخوان‌های لگن و تخریب استحکام آنها به وجود می‌آید. این شرایط ممکن است در هر دو جنس و در سنین مختلف رخ دهد، اما زنان پس از یائسگی (معمولاً بالای 50 سالگی) بیشتر در معرض خطر پوکی‌استخوان‌های لگن قرار می‌گیرند. از مهم‌ترین علائم اُستئوپروز لگن می‌توان به شکستگی استخوان‌ها، درد در قسمت لگن و کاهش قد اشاره کرد.
تحلیل استخوان در دوره اولیه هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. علی‌رغم کاهش تراکم استخوان، تشخیص بیماری بسیار مشکل است مگر اینکه شکستگی یا ترک‌خوردگی در استخوان وجود داشته باشد یا آزمایش تراکم استخوان انجام نشود. در صورت پیشرفت پوکی‌استخوان، بیماران ممکن است برخی علائم را خودشان احساس کنند. در این مقاله به دیگر علائم پوکی‌استخوان در لگن وراهای درمان و پیشگیری اشاره می‌کنیم.
آنچه در این مقاله می خوانید:
مهم‌ترین علائم پوکی‌استخوان لگن چیست؟
مهم‌ترین علائم پوکی‌استخوان لگن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد: درد در منطقه لگن امکان دارد یکی از علائم اُستئوپروز در لگن باشد. این درد ممکن است در هنگام حرکت، یا تحمل وزن بدن بیشتر شود.
- محدودیت در حرکت: یکی از علائم اُستئوپروز لگن که باعث محدودیت در حرکت و تغییر در پیاده‌روی می‌شود که فعالیت‌های روزمره مانند خم‌شدن، نشستن، و پیاده‌روی امکان دارد دشوار و ناراحت‌کننده باشند.
- شکستگی استخوان: یکی از مهم‌ترین علائم اُستئوپروز در لگن می‌تواند شکستگی استخوان باشد. این شکستگی‌ها معمولاً فشار یا ضربه کوچکی بروز می‌کند و می‌تواند باعث درد شدید، تورم، و عدم توانایی در حرکت شود. این شکستگی‌ها ممکن است، عمدتاً در ناحیه باسن یا منطقه ران رخ دهد.
ویکی از اصلی‌ترین علائمی است که پزشک می‌تواند به کمک آن، اُستئوپروز لگن را تشخیص دهد.
- کاهش قدرت عضلات: اُستئوپروز در لگن امکان دارد باعث کاهش قدرت و عملکرد عضلات مرتبط با منطقه لگن شود و یکی از علائم پوکی‌استخوان لگن است. این موضوع می‌تواند منجر به ناراحتی در انجام فعالیت‌های روزمره شود.
- تغییرات در طول لگن: یکی دیگر از علائم پوکی‌استخوان لگن، کاهش طول و تغییر شکل لگن می‌باشد. این تغییرات ممکن است توسط پزشک با استفاده از رادیوگرافی و سایر تست‌های تصویربرداری تشخیص داده شود.
- کوتاهی قد و خمیدگی فرم بدن: یکی از علائم اُستئوپروز لگن که بسیار برای فرد می‌تواند ناراحتی به همراه داشته باشد کوتاهی قد و خمیدگی بدن است که کاهش تراکم استخوان و شکستگی‌های کوچک داخل مهره‌های ستون فقرات باعث ایجاد حالت خمیدگی در فرد می‌شود و این عامل باعث کوتاهی قد می‌شود. خمیدگی بدن عوارضی برای فرد به همراه دارد مانند: تنگی نفس
لطفاً توجه داشته باشید که این علائم امکان دارد برای هر فرد متفاوت باشد و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، توصیه می‌شود با پزشک خود مشاوره کنید.
چه عواملی می‌توانند خطر ابتلا به پوکی‌استخوان لگن را افزایش دهند؟
چندین عامل می‌تواند خطر ابتلا به پوکی در استخوان‌های لگن را افزایش دهند. در زیر عواملی که ممکن است در افزایش خطر ابتلا به این بیماری نقش داشته باشند، آمده است:
- سن: با پیشروی سن، خطر اُستئوپروز در لگن افزایش می‌یابد. بعد از یائسگی، هورمون‌هایی که نقش در حفظ استحکام استخوان دارند (مانند استروژن در زنان)، کاهش می‌یابند و این موضوع می‌تواند منجر به کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر پوکی شود. افراد جوان و کودکان نیز امکان دارد به پوکی لگن مبتلا شوند. اما آمارها نشان می‌دهد افراد مسن بیشتر در معرض این بیماری قرار می‌گیرند.
- جنسیت: زنان از مردان بیشتر در معرض خطر اُستئوپروز لگن هستند. پس از یائسگی، سطح استروژن در زنان کاهش می‌یابد و این می‌تواند منجر به کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر پوکی شود.
- عوامل وراثتی: وجود تاریخچه خانوادگی از اُستئوپروز در لگن می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. ژنتیک و عوامل وراثتی ممکن است نقشی در چگالی استخوان و عملکرد سلول‌های استخوانی ایفا کنند.
- کمبود ویتامین D و کلسیم: خطر اُستئوپروز لگن با کمبود ویتامین D و کلسیم در رژیم غذایی افزایش می‌یابد.
- عدم فعالیت بدنی مناسب: نقص فعالیت بدنی و عدم انجام ورزش‌های منظم و موردنیاز می‌تواند خطر پوکی‌های لگن را افزایش دهد. ورزش‌هایی که وزن بدن را تحمل می‌کنند و به استحکام استخوان کمک می‌کنند، می‌توانند از اهمیت بالایی برخوردارند.
- مصرف بلندمدت استروئیدها: مصرف بلندمدت استروئیدها، مانند پردنیزولون، می‌تواند منجر به کاهش چگالی استخوان شود و خطر اُستئوپروز در لگن را افزایش دهد.
- بیماری‌های مزمن: بعضی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های لوپوس، روماتوئید آرتریت و سرطان می‌توانند خطر اُستئوپروز لگن را افزایش دهند.
توجه داشته باشید که این عوامل تنها عوامل مشترک هستند و تأثیر هر کدام بر خطر اُستئوپروز در لگن امکان دارد در هر فرد متفاوت باشد. درصورتی‌که شما از خطر ابتلا به اُستئوپروز لگن نگران هستید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تا ارزیابی دقیقی از وضعیت استخوان‌هایتان انجام شود و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.
چه نوع درد و ناراحتی‌هایی با پوکی‌استخوان لگن همراه می‌شوند؟
اُستئوپروز لگن ممکن است با درد همراه باشد. ولی یکی از علائم پوکی‌استخوان لگن نیست. زیرا امکان دارد درد علت دیگری داشته باشد ولی ما تعدادی از این علائم را ذکر می‌کنیم:
- درد لگن: درد لگن می‌تواند یکی از علائم پوکی‌استخوان لگن نیز باشد. این درد معمولاً شدید است و ممکن است به‌صورت تیز و سوزناک باشد. این درد معمولاً در ناحیه باسن، ران، زانوها و کمر نیز احساس می‌شود.
- درد با حرکت: درد امکان دارد هنگامی که فعالیت‌های روزمره انجام می‌شود، مانند پیاده‌روی، بالارفتن از پله، خم‌شدن یا نشستن بیشتر شود. این درد ممکن است حرکت را در فرد با مشکل مواجه کند.
- تورم و التهاب: در برخی موارد، پوکی در استخوان‌های لگن می‌تواند باعث تورم و التهاب در ناحیه لگن شود. این تورم امکان دارد با درد و گرمای محل تورم همراه باشد.
آیا پوکی در استخوان‌های لگن می‌تواند باعث محدودیت در حرکت و راه‌رفتن شود؟
اُستئوپروز در لگن می‌تواند در حرکت و راه‌رفتن محدودیت ایجاد می‌کند. این بیماری می‌تواند به‌تدریج بافت داخلی استخوان‌ها را از بین ببرد، در نتیجه باعث ضعف عملکرد استخوان‌ها و عضلات می‌شود؛ بنابراین، فرد مبتلا به اُستئوپروز در لگن ممکن است هنگام حرکت و راه‌رفتن بلنگد.
با کاهش چگالی استخوان، خطر شکستگی و آسیب‌های جدی به استخوان‌ها افزایش می‌یابد. بنابراین، برای جلوگیری از شکستگی استخوان‌ها، برخی افراد امکان دارد از حرکت کمتری استفاده کنند یا نتوانند فعالیت‌های روزمره خود را به طور عادی انجام دهند.
به این نکته توجه کنید که هر فرد ممکن است به‌صورت متفاوتی تحت‌تأثیر اُستئوپروز در لگن قرار گیرد و درجه محدودیت حرکت نیز امکان دارد متفاوت باشد. همچنین، درمان مناسب اُستئوپروز لگن می‌تواند بهبود در حرکت و راه‌رفتن فرد را تسهیل کند. پس با کوچک‌ترین علائم اُستئوپروز در لگن با پزشک خود مشورت کرده تا اقدامات درمانی لازم را انجام دهد.
چه تست‌هایی برای تشخیص پوکی‌استخوان لگن استفاده می‌شود؟
بعد از بررسی علائم پوکی‌استخوان لگن، مهم‌ترین چیزی که ذهن مخاطب را به خود جلب می‌کند این است که پزشک چگونه این بیماری را تشخیص می‌دهد.
برای تشخیص اُستئوپروز در لگن، تست‌های زیر می‌توانند استفاده شوند:
- اندازه‌گیری چگالی استخوان: در این تست، اندازه‌گیری چگالی استخوان‌ها انجام می‌شود. اگر چگالی استخوان کمتر از نرمال باشد نشان‌دهنده پوکی و از علائم مهم آن است.
- تست سنجش تراکم: پزشک بعد از تعیین وضع حال بیمار، آزمایش سنجش تراکم مواد معدنی استخوان را تجویز می‌کند. بر اساس جواب این تست، پزشک از روش‌های درمانی می‌تواند استفاده کند تا از آسیب‌های احتمالی همچون شکستگی‌ها جلوگیری کند. نکته مهم این است که افرادی که ممکن است در معرض این بیماری قرار بگیرند ولی هیچ گونه علائم پوکی‌استخوان لگن را در خود ندارند بهتر است 4 سال یک بار این آزمایش را انجام دهند.
- تست ارزیابی بدن توسط پزشک: در این تست، عواملی مانند سن، جنسیت، تاریخچه شکستگی استخوان، قامت، وضعیت تغذیه، و استفاده از داروها مورد بررسی قرار می‌گیرد. با استفاده از اطلاعات این عوامل و ارزیابی خطر شکستگی، میزان خطر اُستئوپروز لگن تخمین زده می‌شود.
- آزمایش خون (Blood Tests): آزمایش‌های خون می‌توانند درباره وضعیت استخوان‌ها و سلامت عمومی بدن اطلاعات مهمی به پزشک دهد. مثلاً با سنجش تستوسترون و کلیه‌ها می‌توان از وضعیت استخوان ارزیابی خوبی داشت.
- تصویربرداری با رادیوگرافی (X-ray Imaging): تصاویر رادیوگرافی امکان دارد نشان‌دهنده کاهش چگالی استخوان و وجود شکست استخوان‌ها باشد. بااین‌حال، در مراحل اولیه اُستئوپروز در لگن، تغییرات در تصاویر رادیوگرافی قابل‌مشاهده نیست و تست‌های دیگر معمولاً برای تشخیص استفاده می‌شوند.
باتوجه‌به شرایط و علائم اُستئوپروز لگن در شما، پزشک شما ممکن است آزمایش‌های دیگری را هم در نظر بگیرد و به شما توصیه کند. مهم است که با پزشک خود درباره نیاز به تست‌ها و اطلاعات بیشتر صحبت کنید.
چه راهکارهایی برای پیشگیری از پوکی‌استخوان لگن وجود دارد؟
برای پیشگیری از اُستئوپروز لگن، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
- مصرف مواد غذایی سالم: تغذیه مناسب و متنوع با مصرف منابع غنی از کلسیم، ویتامین D و پروتئین‌های موردنیاز برای سلامت استخوان می‌تواند به پیشگیری از پوکی کمک کند. میوه‌ها، سبزی‌ها، محصولات لبنی، ماهی، تخم‌مرغ و مغزهای خوراکی از منابع غنی این مواد هستند.
- ورزش منظم: فعالیت‌های ورزشی، به‌خصوص تمرینات مقاومتی می‌توانند قدرت و چگالی استخوان‌ها را افزایش داده و به پیشگیری از پوکی کمک کنند. مشاوره با یک متخصص ورزشی می‌تواند به شما در انتخاب تمرینات مناسب برای استخوان‌ها کمک کند.
- مداومت در مصرف ویتامین: D ویتامین D برای جذب کلسیم در بدن بااهمیت است. منابع طبیعی ویتامین D شامل تخمه آفتاب‌گردان، ماهی‌تن و ماهی سالمون و تخم‌مرغ هستند. همچنین، در صورت نیاز، امکان دارد پزشک شما مکمل ویتامین D تجویز کند.
- مدیریت عوامل خطر: کاهش مصرف سیگار، مصرف زیاد الکل، کاهش مصرف قهوه و نوشیدنی‌های گازدار، و جلوگیری از استفاده بیش از حد از مواد ضد اسید معده می‌تواند علائم اُستئوپروز در لگن کاهش دهد.
- مراقبت‌های پزشکی: مراجعه به پزشک برای ارزیابی و مشاوره منظم، انجام تست‌های مناسب و دریافت درمان در صورت لزوم از اهمیت بالایی برخوردار است. برنامه درمانی شامل تغییرات سبک زندگی، مصرف داروها و مکمل‌های ممکن است توسط پزشک شما تجویز شود.
بسیار مهم است که با پزشک خود درباره راهکارهای پیشگیری مناسب برای شرایط شما صحبت کنید، زیرا هر فرد و شرایط بیماری امکان دارد متفاوت باشند و نیاز به بررسی دقیق و توصیه‌های خاص داشته باشند.
روش‌های درمانی موقت برای پوکی در استخوان‌های لگن:
برای درمان موقت اُستئوپروز لگن، روش‌های زیر ممکن است استفاده شوند:
- تغییرات در سبک زندگی: تغییرات در سبک زندگی می‌تواند شامل تغییرات در تغذیه، ورزش منظم و مداوم که باعث تقویت بافت استخوانی و کاهش آسیب‌های جدی استخوان می‌شود. قطع سیگار و جلوگیری از سقوط با ایجاد محیط امن در خانه باشد. حفظ وزن متعادل نیز در کاهش علائم پوکی‌استخوان لگن بسیار مؤثر است.
- استفاده از مکمل‌های ویتامینی و معدنی: در صورت نیاز، پزشک امکان دارد مکمل‌های ویتامینی و معدنی را تجویز کند. این مکمل‌ها می‌توانند به تقویت استخوان‌ها و افزایش چگالی استخوان کمک کنند. درضمن به این نکته توجه داشته باشید که استفاده بیش از حد، از این مکمل ها می‌تواند باعث ایجاد عوارضی همچون مشکلات قلبی شود.
- استفاده از داروها: برخی از داروها می‌توانند برای کنترل و کاهش پوکی استفاده شوند. برای مثال، آلندرونات (فوزاماکس)، رزیدرونات (آکتونل، آتلویا)، و یا تری پاراتید (فورتئو) که معمولاً درمان‌های دارویی مورداستفاده بیماران قرار می‌گیرند. همچنین، در برخی موارد ممکن است استفاده از هورمون‌های جنسی مانند استروژن یا تستوسترون در زنان و مردان مشخص شده باشد. این داروها نیز ممکن عوارضی همچون تهوع و سوزش معده و یا زخم معده را به همراه داشته باشند. استفاده از این داروها می‌تواند باعث کاهش علائم اُستئوپروز در لگن گردد.
- درمان شکستگی استخوان: در صورت وقوع شکستگی استخوان به دلیل پوکی در استخوان‌های لگن، باید درمان مکمل انجام شود. این امکان دارد شامل استفاده از میله‌های فولادی، استفاده از کفش‌های ویژه باشد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل تمرینات و حرکات خاصی است که باعث تقویت استخوان‌ها و عضلات می‌شود. فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش درد، بهبود حرکت و افزایش استحکام عضلات و استخوان‌ها کمک کند.
درمان مؤثر و قطعی برای درمان پوکی‌استخوان لگن
هورمون‌درمانی:
همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم یکی از عواملی ایجاد پوکی در لگن می‌تواند کمبود و کاهش هورمون‌های استروژن در خانم‌ها و تستوسترون در آقایان باشد. در نتیجه پزشک برای جبران کمبود این هورمون‌ها در بدن افراد، هورمون‌درمانی را پیشنهاد می‌دهد که ممکن است به‌صورت خوراکی و یا تزریقی و یا به‌وسیله تنفس و اسپری باشد. استروژن به‌عنوان هورمونی مهم در حفظ چگالی استخوان‌ها عمل می‌کند و کاهش سطح آن در دوران یائسگی باعث افزایش ریسک پوکی در استخوان می‌شود. هورمون تراپی در برخی موارد می‌تواند باعث کاهش ریسک شکستگی استخوانی شود و چگالی استخوان را حفظ کند.
هورمون تراپی برای درمان اُستئوپروز لگن تنها برای برخی افراد و در شرایط خاص توصیه می‌شود و تصمیم در مورداستفاده از آن باید توسط پزشک تخصصی درمان پوکی‌استخوان گرفته شود. همچنین، هورمون تراپی امکان دارد با عوارض جانبی مانند افزایش ریسک بیماری‌های قلبی-عروقی و سرطان‌های خاص مرتبط با هورمون‌ها همراه باشد، بنابراین در مورد مزایا و معایب آن باید با پزشک مشورت کنید.
مغناطیس درمانی (مگنت تراپی):
مگنت تراپی یکی از روش‌های غیردارویی و معمولاً بدون خطر جدی است که در برخی موارد برای کاهش علائم پوکی‌استخوان لگن و همچنین درمان اُستئوپروز در لگن مورداستفاده قرار می‌گیرد. این روش بر اساس استفاده از میدان‌های مغناطیسی برای تسریع فرایند بهبود استخوان‌ها و افزایش چگالی استخوان‌ها متمرکز می‌شود. ولی افرادی که از باتری قلبی استفاده می‌کنند این روش بسیار خطرناک است. بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که مگنت تراپی می‌تواند بهبودی خوبی در تراکم استخوان داشته باشد و در کاهش ریسک شکستگی استخوانی مؤثر باشد. اما برخی مطالعات دیگر نتایج مشخصی نداشته و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند.
پوکی‌استخوان چگونه بیماری است؟
پوکی در استخوان‌های لگن یا اوستئوپوروز (Osteoporosis) یک بیماری مزمن و متابولیکی است که با کاهش تراکم استخوان‌ها و ضعف ساختار استخوانی همراه است. در این بیماری، استخوان‌ها به طور تدریجی و تحت‌تأثیر عوامل مختلف، از جمله روند پیری، هورمون‌ها، تغذیه نامناسب و فعالیت بدنی ناکافی، کمترین مقاومت را نسبت به فشار و ضربه از دست می‌دهند.
از آنجا که استخوان‌ها کمتر مقاومت دارند، شکستگی‌ها در افراد مبتلا به اُستئوپروز لگن معمولاً در نتیجه تروما یا فشار ناچیزی رخ می‌دهند. استخوان لگن، یکی از مناطق حساس برای شکستگی در بیماران با پوکی در استخوان است و شکستگی استخوان لگن می‌تواند عوارض جدی و محدودکننده‌ای داشته باشد. که یکی از جدی ترین علائم پوکی در استخوان‌های لگن می‌باشد.
پوکی در استخوان‌های لگن به‌عنوان یک بیماری پیش‌رونده، به‌خصوص در افراد مسن‌تر، اهمیت بالایی دارد. برای تشخیص و درمان دقیق پوکی در استخوان‌های لگن، مشاوره و مراجعه به پزشک متخصص ارتوپد یا داخلی پیشنهاد می‌شود.
علائم پوکی‌استخوان در لگن در زنان چگونه ایجاد می‌شود؟
علائم پوکی‌استخوان در لگن یکی از مشکلات شایع در قشر زنان است. در واقع، زنان بعد از میان‌سالی و در سنین پس از یائسگی، بیشترین خطر ابتلا به پوکی در استخوان‌های لگن را دارند. این امر به دلیل تغییرات هورمونی در این دوره‌ها می‌باشد. هورمون اِستروژن که در دوران قبل از یائسگی در بدن زنان تولید می‌شود، نقش مهمی در حفظ تراکم استخوان دارد. با ورود به دوران میان‌سالی و سپس یائسگی، تولید اِستروژن کاهش می‌یابد و این موضوع می‌تواند منجر به کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر اُستئوپروز لگن در زنان شود. بنابراین علائم پوکی در استخوان‌های لگن در این سنین را جدی بگیرید زیرا درمان‌های سخت و تا حدودی نه‌چندان موفقی را به همراه دارد.
پوکی‌استخوان در چه قسمت‌هایی از بدن ایجاد می‌شود؟
پوکی‌استخوان (اوستئوپوروز) به طور عمده در استخوان‌هایی از بدن رخ می‌دهد که فشار بیشتری را تحمل می‌کنند و در نتیجه به خطر شکستگی دچار می‌شوند. برخی از قسمت‌های بدن که معمولاً تحت‌تأثیر پوکی قرار می‌گیرند عبارت‌اند از:
- استخوان لگن: استخوان‌های لگن شامل استخوان ستون فقرات، استخوان شکمی، استخوان ران و استخوان‌های کمر می‌شوند. شکستگی استخوان لگن می‌تواند عواقب جدی و محدودکننده‌ای داشته باشد.
- استخوان‌های قسمت بالایی اسپینال: استخوان‌های قسمت بالایی ستون فقرات که به ناحیه گردن و شانه‌ها متصل می‌شوند، نیز از جمله مناطقی هستند که در پوکی در استخوان تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند.
- استخوان‌های پا: استخوان‌های ران و پشت ران (شامل استخوان فیبولا و تیبیا) از قسمت‌های بدنی هستند که در معرض خطر پوکی در استخوان قرار می‌گیرند.
- استخوان‌های دستان: استخوان‌های مچ دست، آرنج و شانه نیز امکان دارد در برخی از افراد تحت‌تأثیر قرار گیرند.
بااین‌حال، پوکی‌استخوان امکان دارد در هر قسمتی از بدن رخ دهد و عواملی مانند عوامل ژنتیک، تغذیه نامناسب، عدم فعالیت بدنی و سایر عوامل خطر می‌توانند تأثیرگذار باشند. بنابراین، در صورت مشاهده علائم اُستئوپروز لگن یا وجود عوامل خطر، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپد یا داخلی بسیار مفید است تا تشخیص دقیق داده شود و از خطرات جدی آن جلوگیری به عمل بیاید.
چرا پوکی‌استخوان لگن در افراد مسن خطرناک است؟
افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای اُستئوپروز لگن قرار دارند. در این دوره از زندگی، تولید استخوان جدید کاهش می‌یابد و فرایند جذب استخوانی بیشتر از ساخت استخوان رخ می‌دهد که این موضوع منجر به کاهش تراکم استخوانی می‌شود. همچنین، کاهش سطح هورمون‌های جنسی به‌خصوص در زنان یائسه، کمبود مواد مغذی به دلیل مصرف تغذیه ناصحیح و فعالیت بدنی ناکافی نیز نقش مهمی در پوکی در استخوان‌های لگن در افراد مسن دارند. بنابراین، پیشگیری، تشخیص و درمان صحیح و به‌موقع این حالت بسیار حائز اهمیت است.
در افراد مسن به دلیل اینکه بهبودی استخوان بسیار کند صورت می‌گیرد، اگر شکستگی رخ دهد ممکن است فرد به طور دائم قادر به گذران زندگی نباشد و همواره با این مشکل دست‌وپنجه نرم کند.
درمان اُستئوپروز لگن در افراد مسن در واقع پرچالش است. دلایلی که می‌توانند درمان پوکی در استخوان‌های لگن در افراد مسن را با ریسک همراه کند، عبارت‌اند از:
- آسیب‌پذیری بالا: استخوان‌های افراد مسن ضعیف‌تر هستند و درمان‌های توصیه شده امکان دارد باعث افزایش خطر شکستگی‌ها و آسیب به استخوان‌ها شود.
- تعامل دارویی: بسیاری از افراد مسن داروهای مختلفی را مصرف می‌کنند و درمان پوکی در استخوان‌های لگن باید با درنظرگرفتن تعاملات دارویی انجام شود تا مشکلات جدی جلوگیری شود.
- محدودیت‌های جسمی: برخی افراد مسن امکان دارد محدودیت‌هایی در حرکت و وضعیت جسمی داشته باشند که امکان دارد باعث مشکلات در اجرای درمان‌های موردنیاز برای پوکی در استخوان‌های لگن شود.
- عوارض جانبی: برخی از درمان‌های اُستئوپروز لگن امکان دارد عوارض جانبی جدی داشته باشند که در افراد مسن خطرناک‌تر باشد، مانند عوارض گوارشی، قرمزی و التهابات.
- توجه به بیماری‌های همراه: افراد مسن امکان دارد دچار بیماری‌های دیگری باشند که نیاز به مداخله و مراقبت ویژه دارند. درمان پوکی در استخوان‌های لگن باید باتوجه‌به این بیماری‌ها و تداخل‌های ممکن انجام شود.
در نتیجه در افراد مسن علائم پوکی در استخوان‌های لگن از اهمیت فراوانی برخوردار است زیرا باید به‌دقت مورد درمان پزشک قرار گیرند. شکستگی استخوان که از عوارض پوکی در استخوان‌های لگن در افراد مسن می‌باشد به‌سختی بهبود می‌یابد در نتیجه افراد مسن باید همواره تحت مراقبت پزشک ارتوپد قرار گیرند.
سخن پایانی
ما در این مقاله به نشانه‌ها و علائم پوکی‌استخوان لگن به طور کامل اشاره کردیم. از علائم بارز همان‌طور که اشاره شد کوتاهی قد فرد و دردهای استخوانی است. نکته‌ای که باید توجه داشته باشید این است که اُستئوپروز لگن در مراحل اولیه امکان دارد نشانه‌ای نداشته باشد ولی به‌مرورزمان به‌خصوص بعد از میان‌سالی، نمایان شود. با مراجعه به‌موقع به پزشک ارتوپد و کمک از وی می‌توانید ایجاد پوکی در استخوان‌های لگن خود را به تأخیر بیندازید.
در بعضی از موارد، پوکی در استخوان‌های لگن به طور آهسته پیشرفت می‌کند و علائم ناشی از آن نیز به‌تدریج بیشتر می‌شوند. اگر علائم پوکی‌استخوان در لگن را در خود احساس کردید بهتر است برای تشخیص دقیق و درمان مناسب اُستئوپروز لگن، به پزشک ارتوپد ماهر و باتجربه مراجعه کنید. بااین‌حال خبر خوب این است که کارهای زیادی می‌توانید برای پیشگیری و درمان پوکی انجام دهید، از تغذیه صحیح و ورزش گرفته تا مصرف داروهای مناسب. اگر فکر می‌کنید در معرض خطر ابتلا به پوکی‌استخوان هستید با متخصصین ارتوپدی در کلینیک ما مشورت کنید.
دکتر فرزاد مریخ بیات
جراح و متخصص ارتوپدی – جراحی های فوق تخصصی دست و زانو